Van diverse soorten regen.......

Van diverse soorten regen, wat zou dat nu kunnen zijn. Dat volgt later in het verhaal.
Vanmorgen in het Pension Rosengarten in Ueckermunde heerlijk ontbeten. Deze eigenaars hebben het pand 8 jaar geleden aangekocht. (Voor wie goedkoop wil gaan wonen.......naar Oostduitsland)
Het is een enorm pand met een grote geschiedenis. Kinderhuis, soort Gemeentehuis, een school en nog meer.
Nu is alles prachtig verbouwd en wij hadden een enorme kamer, groter dan thuis, met badkamer en sfeervol ingericht.
Bij het verlaten van het pension kwamen we in gesprek met een Duits echtpaar wat ook aan een fietsvakantie bezig is, wel een geheel andere route. Mijn kaartje maar weer eens gegeven voor het geval zij eens een fietstoertje door Nederland willen maken.
We namen afscheid met een Auf Wiedersehen en gingen ieder onze eigen weg.
Net buiten Ueckermunde zagen we het eerste ree. Er volgden er vandaag nog een aantal. Drie marters, achter elkaar aan staken een bospad over. Ik zag , volgens mij, een kramsvogel. Zwart met een geweldig mooie rooie kop. Ooievaars, nog andere hele grote vogels die ik helaas niet thuis kan brengen.
De route verliep via kleine dorpjes, die we bereikten door een pad in het bos te volgen. Een enorm bos, als je hier verdwaald vinden ze je nooit meer.
In Ferdinandshof komen we op een 'markt' drie kramen met kleding. Geweldig ouderwets, jasschorten, kousen, pantoffels uit een tv serie, prachtig om te zien. Wij zochten alleen maar een bakker.
Ik vroeg aan een mevrouw waar die was maar helaas, die was er niet. wel was er buiten het plaatsje een Gaststatte en een Netto.
Zij vroeg waar we vandaag kwamen, in de buurt van Alkmaar, is meestal de geijkte zin. Want wie kent Waarland?
Aaaaach, daar was ze ooit ook eens geweest. Zo mooi die kazen en een grachtenrondvaart door Amsterdam.
Ze zei, volgt u mij maar en reed voor naar de Netto en de Gaststatte. Daarna nog een leuk gesprek met haar gehad maar heb haar geen kaartje gegeven gezien het feit dat ze niet meer naar Nederland ging.

Verder ging het. Het zonnige weer lieten we achter ons en de jas en regenjack gingen aan. Een heel groot stuk door het bos, smal pad een hele kunst om de bomen te ontwijken. Is overigens gelukt.
Het werd steeds donkerder. In een dorpje gestopt en geschuild voor de enorme bui regen. We gingen weer verder om 300 meter verder bij een kerk te schuilen.
Maar ja, staan blijven kon niet, dan maar verder en goed naar de hemel kijken.
Dat is trouwens altijd verstandig maar dit terzijde.
In het geweldige gehucht Galenbeck hebben we een kleine maaltijd genuttigd. Arie een soort van erwtensoep met brood ik drie kartoffelpulver pannenkoeken met appelmoes.
Ach, waren jullie erbij geweest.
Een restaurant uit de jaren 30 waar daarna nooit meer iets aan is gedaan. Verveloos en enorm armoedig maar men stoort er zich kennelijk niet aan.
De meubels.........de muren, de bar, en dan de eigenaar.
Mensen, mensen, hoe bestaat het denk ik dan.
Altijd zal ik me dit restaurant herinneren, want mijn regenjack hangt er nog aan een stoel!

Eerst hadden we dus een enorme plens regen, toen dat opgehouden was hadden we een regen van kleine zwarte torretjes die overal in en aan gingen zitten. Vandaar die twee soorten regen. Zonder bril kon je niet rijden. En vooral niks zeggen anders zat je mond vol.

Bij het restaurant vandaan begon de zon weer te schijnen, dit voor korte tijd al snel betrok de lucht en werd dreigend zwart.
Geschuild in Wittenborn. Verder gereden door een aantal kleine vlekjes op de kaart.
Weer een groot stuk door het bos en ivm met een aantal kilometers Kopfsteinplasterweg hebben we een paar kilometer omgereden om dit te ontlopen.

De laatste 15 km. Reden we door de velden op een brede zandweg. Door de regen was het lastig te rijden. Ging je te hard dan slipte je weg, ging je te zacht dan bleef je steken.
Bedenk dat de lucht waar we heen reden steeds dreigender en dreigender werd.
Dit was echt geen leuk stuk. Jammer, want de natuur om ons heen was geweldig mooi.
Toen we bijna bij Neubrandenburg waren konden we niet verder.
Twee enorme slagbomen waren neer bij een treinrails van een enkelspoortje. We zagen een bordje wat zei dat we op een knop moesten drukken.
Dat deed Arie.
Een mannenstem zei dat we moesten wachten want er kwam een trein aan. Na 10 minuten kwam die ook en gingen de twee spoorbomen omhoog.ik heb er nog snel geplast en weet niet of de man van het knopje ons ook kon zien!

In snelle vaart naar Neubrandenburg gereden.
Net voor we de stadspoort naderden begon het enorm te gieten en te onweren.
Eerst stonden we tussen een touristengroep, met gids die gewoon doorging met haar verhaal. Terwijl de hemelsluizen geopend waren. Mijn broer belde op dat moment en ik kon, van de groep vandaan een droog plekje vinden om met hem te praten.
De groep vertrok en er kwam een man op de fiets bij ons staan en twee vrouwen, van mijn leeftijd, met een klein meisje.
Dat meisje moest huilen omdat het begon te onweren.
Vlak bij ons, in de muur, was een cafeetje.
Ik zei, komt u met ons mee naar binnen, ik trakteer op koffie.
Dat deden we en het was even erg gezellig.
Een groepje natte mensen bijeen.
De man, met de fiets, bracht ons vervolgens, dwars door de stad naar een Hotel.
Hotel Sankt George, daar zitten we nu.
Hebben net de avondmaaltijd op en zitten hier zeer rozig te zijn.
Morgenavond hopen we in Neustrelitz aan te komen. Om er twee nachten te verblijven.
En onze vrienden Uwe en Christel te bezoeken.

DE REIS IS HET DOEL!
En niet het eindpunt.

Dat kunnen we beamen.