Februari de tweede maand van 2013

Hallo Dagboek,
Want een reisdagboek is het nog niet, dat komt misschien nog.
Hoewel op dit moment hangt dat af van Arie zijn knie.
Er is een MRI van gemaakt, waar we de uitslag nog niet van weten!
Dat er is niet helemaal in de haak is, is wel duidelijk. Arie krijgt steeds meer last van deze knie.
Hoe onze reisplannen eruit gaan zien is wat ongewis.
Wel hebben we, positief gezien, de treintickets in het vooruit geboekt.
Half juni van Heerhugowaard naar Lubeck en half juli van Berlijn naar huis.
Het voornemen is om langs de Oostzeekust te gaan fietsen, enkele eilanden te bezoeken en via de Poolse grens naar vrienden in Neustrelitz.
Dan vandaar naar Berlijn en dan op de trein.
Maar dat ligt allemaal in het verschiet.
Eerst het nu en dat is dit dagboek van februari.
Februari begon met een mooie wandeling door de bossen van Schoorl. Georganiseerd door het Noordhollands Dagblad en die wandelingen zijn altijd erg mooi.
Het weer wat koud maar aangenaam. Slecht weer is er in feite niet wanneer je je kleding erop aanpast.
De wandeling was pittig omdat er veel geklommen werd door de duinen en vaak rul zand.
Op 4 februari kwam de Kunstcommissie Harenkarspel bij ons thuis. Er moesten foto's van wat "kunstwerken"worden gemaakt. Die komen dan eerdaags in de folder van het Kunstweekeinde, eind mei.
In die folder komt een fiets-autoroute, met een kleine beschrijving wat er op alle adressen te zien is.
Maaike was jarig en dat werd een gezellige dag voor haar.
Bezoek van dierbaren en weer een jaartje ouder. Hoewel dat niet te zien is.

Omdat we een paar scheuren hadden in onze muur van de keuken kwam er een stucadoor. Die heeft alles keurig gerepareerd alleen hadden we toen enorme witte vlakken op de licht grijze muren.
Een aantal dagen erna de muren in een donker grijze kleur geverfd, ziet er mooi uit. de kleur bevalt ons zo goed dat het kleine halletje en de entreehal nu ook van grijs is voorzien. De deuren toen ook maar in de hoogglans lak en zo ben je dan weer een paar dagen lekker bezig.

Wil en George kwamen op een woensdagmiddag en dat betekent meestal klaverjassen. Altijd gezellig. Dat de mannen nog steeds willen spelen tegen ons is bijzonder, ze verliezen namelijk meestal!

Op 16 februari gingen Madeleine en ik naar Groningen.
Moeder-dochter weekeinde.
We hadden een pracht van een hotel aan de rand van de stad. Hoewel we al om half tien bij het hotel waren, konden we direkt naar onze kamer om de bagage neer te zetten.
Lopend zijn we toen naar de binnenstad gegaan.
Groningen is erg leuk, vooral de binnenstad. Nog heel veel oude gebouwen en pandjes en een rijke geschiedenis.
Na een heerlijke kop koffie met wat lekkers door de straatjes gelopen. Zoveel originele winkeltjes gezien dat we aan het einde van de dag tot de conclusie kwamen dat we maar twee straatjes hadden gezien.
Tussen de middag een lekkere lunch en daarna de Martinitoren beklommen. Als beloning voor het gekronkel door de nauwe toren een geweldig uitzicht over Groningen.
Voor het avond eten kochten we heel veel tapas bij de Italiaanse Traitteur Ariola, wat we liggend op bed in de hotelkamer ons goed lieten
smaken.
De volgende dag hebben we de helft van een stadswandeling gedaan. Daarna zijn we op bezoek geweest bij Wilna de Grooth.
Een enorme creatieve vrouw, iedereen kent haar prachtige kaarten vast wel, (even googlen).
In de jaren dat ik met Els door het land trok met Gemeentehulp Israel troffen wij elkaar weleens.
Na Els haar overlijden zijn we elkaar gaan schrijven en nu was het in feite de eerste keer dat we elkaar langdurig spraken.
Gelukkig herkende we elkaar meteen en was de krant onder de arm niet nodig.
De ontvangst was meer dan hartelijk en er was stof tot praten te over.
Wilna is sinds twee jaar weduwe maar door haar positieve levensinstelling en de vele kontakten die zij heeft gaat het haar, naar omstandigheden, erg goed.
Wellicht komt ze van de zomer hier en dat zou ik erg leuk vinden.
Toen was het tijd om op te stappen en reden we richting Noordholland. Als afsluiting nog ergens lekker eten en d.v. volgend jaar Februari weer maar dan twee nachtjes.

In de Voorjaarsvakantie zijn we met Thom en Max naar Amsterdam geweest. Thom met Arie naar het Scheepvaartmuseum en ik met Max naar het Tropenmuseum.
In het Tropenmuseum was een speciale Braziliaanse tentoonstelling, met een rondleiding. Dat was erg interessant en leuk. De kinderen konden ook zelf nog allerlei dingen doen.
Het was een hele leuke dag en Thom kon alles precies vertellen toen we thuis kwamen.
Buurman Jan vd Stelt werd 65 jaar en wij werden ook uitgenodigd. Hij kreeg een echte verrassingsparty in een Restaurant in Beverwijk. Hij werd zichtbaar verrast.
Arie en ik zijn, met Wim en Rita naar AZ geweest.
Hier kan ik kort over zijn.
Behalve de gezelligheid eerder met onze vrienden was er geen klap aan.
Koud, slecht fantasieloos voetbal, dus voorlopig hoef ik niet meer.
Normaal gaat Arie met Marijn maar die waren een weekeindje weg. Vandaar dat ik meemocht.
Nou en toen werd ik jarig.
58 jaar.
Vroeger was je echt oud. Nu denk je dat je nog alles kunt.
En het meeste kan gelukkig ook nog.
Behalve trampolinespringen, dat gaat niet meer.
Het was een hele gezellige dag, met de nadruk op heel.
Van s'morgens half elf tot elf uur in de avond aan een stuk door visite.
Ik kijk er met veel plezier op terug.

En als afsluiting de ballonvaart van Madeleine en Egbert. Dat hoort eigenlijk bij Maart maar omdat dit gister plaatsvond ligt het nog zo bovenaan in de hersenpan dat ik het meteen maar noteer.
Samen met hun vrienden Nathalie en Andreas hadden ze gespaart om een ballonvaart te maken.
Dit was gister, de eerste vaart in het nieuwe jaar.
Egyptische tafrelen vlogen aan mijn geestesoog voorbij maar dit was een Ballon uit de Achterhoek dus dat moest goed zijn.
Wij waren er ook bij en namen naderhand Thom en Max mee.
Het was een hele happening.
De deelnemers 14 in getal, moesten zelf ook helpen om de hele installatie op te zetten, Dus ballon uitrollen, wat is dat groot. Heeft bijna de oppervlakte van een voetbalveld.
Egbert mocht de ballon openhouden toen eerst de lucht en daarna het gas de ballon werd ingeblazen.
Hij had het daarna heerlijk warm trouwens.
Nou en toen het mandje rechtop stond konden de aspirant ballonvaarders het mandje instappen. En daar gingen ze de lucht in, je schrijft het sneller op dan dat het gebeurde.
Het duurde nog even voordat de ballon genoeg hete lucht in zich had en kon opstijgen.
In Lutjewinkel zijn ze in een weiland neergestreken. Na een toch van een uur. Er was weinig wind en zodoende werd het doel Obdam/Heerhugowaard niet gehaald.
Ze zijn een ervaring rijker.